Centrum
Cela Miłości
Cela Miłości to duchowy most – łączność modlitewna z tym miejscem, w którym św. Maksymilian Kolbe oddał życie za drugiego człowieka. Co miesiąc 14. dnia modlimy się wspólnie – tu lub zdalnie – by łączyć błagania i nadzieje tych, którzy dziś potrzebują obecności i wsparcia.
W bloku śmierci Auschwitz, w celi nr 18, św. Maksymilian Kolbe oddał życie za drugiego człowieka. To, co miało być przestrzenią unicestwienia, stało się miejscem największej miłości. Dziś, właśnie tam, trwa modlitwa za tych, którzy proszą o pomoc.
Na czym polega inicjatywa?
Cela Miłości to duchowa akcja modlitewna prowadzona przez Misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego.
Każdego 14 dnia miesiąca:
modlitwy i intencje z całego świata są zanoszone do celi, w której zmarł św. Maksymilian,
odprawiana jest Eucharystia w kościele w Harmężach,
trwa całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu.
Jak możesz dołączyć?
Ty również możesz powierzyć swoją intencję.
Misjonarki zabiorą ją do celi św. Maksymiliana i będą modlić się w Twojej sprawie – bez względu na to, gdzie jesteś.
Intencje można przesyłać na adres e-mail:
mis.kolbe.harmeze@poczta.fm
Lub zostawić w skrzynce modlitewnej braci franciszkanów:
Możesz też modlić się z nami, gdziekolwiek jesteś:
odmów Koronkę do św. Maksymiliana (odmawiana jest przez misjonarki każdego 14 dnia miesiąca)
ofiaruj tego dnia miesiąca swoją modlitwę
zapal świecę, przeczytaj fragment pism św. Maksymiliana, bądź obecny duchowo
Ponadto:
Misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego przygotowują na każdy miesiąc krótką medytację kolbiańską, dostępną na stronie misjonarki.kolbe.org.
W Harmężach, w każdą środę, podczas nabożeństwa ku czci św. Maksymiliana i Matki Bożej zza Drutów, odczytywane są wszystkie intencje, które napłynęły w ostatnim tygodniu.
— J 15,13
Cela Miłości jest zawsze otwarta.
Nie musisz jechać do Auschwitz, by być blisko.
Twoja modlitwa, intencja i obecność – choćby duchowa – są cenne i przyjęte.
Misjonarki o Celi miłości
Misjonarki tak piszą o swoim modlitewnym zamierzeniu, tłumacząc w kilku językach jego sens i wartość:
„Nie zapomnijcie o miłości!” Tymi słowami zachęty i ostatecznego zalecenia o. Maksymilian Kolbe żegnał się ze swoimi współbraćmi, gdy z powodu wojny w Niepokalanowie stanęły drukarskie maszyny i musieli opuścić ten największy klasztor świata.
Słowa, które jeszcze dziś głęboko wybrzmiewają z celi obozu w Auschwitz, gdzie Ojciec Kolbe oddał życie z miłości. Słowa, które napełniają nadzieją, pocieszeniem, światłem i życiem tych, którzy odwiedzają to miejsce, szukając odpowiedzi na pytania dotyczące sensu życia.
Ojciec Kolbe wszedł jak promień światła w ciemną czeluść bunkra i jego śmierć była wybawieniem tysięcy ludzkich istnień…
Dopóki żyjemy, my, którzy byliśmy w Auschwitz, będziemy chylić głowy na pamiątkę tego, co się stało… w głodowym bunkrze. To był wstrząs, który przywrócił nam optymizm, który nas odbudował i dodał nam sił; byliśmy oszołomieni jego gestem, który stał się dla nas niezwykłą eksplozją światła zdolną rozświetlić ciemną noc obozu…
(zeznanie jednego z więźniów Auschwitz)
W ciszy tego obozowego „sanktuarium”, jak nazywają je przewodnicy oprowadzający po Auschwitz, Ojciec Kolbe kontynuował swoją misję promieniowania Bożą miłością i przyciągania wszystkich do prawdziwego szczęścia, zapraszając współwięźniów, aby przyjęli Maryję jako Matkę i towarzyszkę swojego życia i pozwolili się prowadzić Jej matczynej nauce: „Róbcie to, co mówi wam Jezus”. Jesteśmy przekonani, że ofiara z życia Ojca Kolbego jest nadal źródłem nadziei, łaski, odnowionej wiary i ewangelicznego świadectwa.
Dlatego pragniemy wychodzić na spotkanie każdego człowieka w różnych rzeczywistościach, w których żyje i brać na siebie jego potrzeby, oczekiwania, nadzieje i pragnienia, zanosząc wszystkie te intencje do celi Ojca Kolbego, aby prosić o jego potężne wstawiennictwo. Inspiruje nas przesłanie „Cela miłości jest zawsze otwarta”, bo z jednej strony jest znakiem i symbolem całkowitego daru z siebie, a z drugiej zwycięstwa człowieka nad śmiercią: „Maksymilian nie umarł. Maksymilian oddał życie za brata”. Tylko miłość tworzy, życie rodzi nowe życie, a więc dobro, które jest dalej przekazywane.
Zapraszamy więc do podjęcia razem tego projektu, aby w ślad za Kolbem, tym wielkim “człowiekiem dla innych” w każdym z nas jaśniało marzenie o świętości i abyśmy zjednoczeni w miłości, jak zachęca nas słowo Pana, mogli zobaczyć “cudowne dzieła”, których On wciąż dokonuje wśród nas. Zapraszamy więc do kontaktu z nami: harmeze@franciszkanie.pl oraz częstego, modlitewnego nawiedzania Harmęż, do budowania wspólnoty, szczególnie 14 każdego miesiąca. Pragniemy bowiem, by powstało w tym miejscu Sanktuarium Zwycięskiej Miłości
Centrum Św. Maksymiliana w Harmężach wspólnie tworzone przez Franciszkanów i Misjonarki, stawia sobie za cel , by wokół celi w której Ojciec Maksymilian oddał życie, powstała prawdziwa i liczna wspólnota osób, które pragną podjąć drogę apostolstwa Świętego z Auschwitz, by stać się zaczynem dobra we współczesnym świecie.
